Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD)

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD jest zaburzeniem rozwijającym się we wczesnym dzieciństwie i charakteryzuje się nadmierną ruchliwością, zaburzeniami koncentracji i uwagi, oraz nadmierną impulsywnością. Zaburzenia funkcjonowania w wymienionych dziedzinach często prowadzą do problemów w nauce, trudności w relacjach oraz do problematycznych zachowań.

Rozróżnić możemy trzy główne typy ADHD, w zależności od tego, który aspekt jest najbardziej widoczny:

– ADHD z przewagą zaburzeń koncentracji: charakteryzuje się trudnościami w utrzymaniu uwagi, zapominaniem, trudnościami w organizacji,

– ADHD z przewagą nadpobudliwości i impulsywności: objawia się nadmierną aktywnością fizyczną, niecierpliwością, skłonnością do podejmowania działań bez zastanowienia,

– ADHD mieszane: łączy cechy zaburzenia uwagi oraz nadpobudliwości i impulsywności.

Do symptomów ADHD zalicza się zaburzenia dotyczące trzech sfer zachowania:

– objawy nadpobudliwości (ciągłe pobudzenie dziecka, duża ruchliwość, dziecko ma problem z „wysiedzeniem w jednym miejscu”, uczucie wewnętrznego niepokoju u nastolatków),

– objawy zaburzeń koncentracji uwagi (dziecko sprawia wrażenie, jakby nie słuchało, co się do niego mówi, istnieje potrzeba kilkukrotnego powtórzenia polecenia, łatwo rozprasza się pod wpływem bodźców zewnętrznych, dzieci z ADHD zazwyczaj są w stanie skupić się na interesujących je czynnościach),

– objawy nadmiernej impulsywności (problem z czekaniem na swoją kolej, zwłaszcza w grach i zabawach grupowych, dziecko jest niecierpliwe, przeszkadza innym, często próbuje skupiać na sobie uwagę).

Nieleczone ADHD niesie za sobą wiele negatywnych konsekwencji. Przede wszystkim dziecko ze względu na swoje zachowanie może spotkać się z odrzuceniem ze strony rówieśników. Nieleczone ADHD u dzieci może także skutkować problemami szkolnymi i zawodowymi, trudnościami z funkcjonowaniem w dorosłym życiu oraz problemami emocjonalnymi. Co więcej, ADHD w dorosłości, które nie jest leczone, powiązane jest z większym ryzykiem rozwoju zaburzeń psychicznych.

Leczenie dziecka z ADHD jest dostosowane do wieku dziecka, nasilenia objawów zaburzenia oraz obecności innych dolegliwości. Do metod postępowania terapeutycznego u dzieci z ADHD zalicza się:

– psychoedukację – zapoznanie opiekunów dziecka z zalecanymi sposobami postępowania z dzieckiem,

– interwencje behawioralne zalecane opiekunom dziecka – zasady postępowania podczas problematycznych zachowań dziecka, metody zwiększające zdolność koncentracji dziecka,

– psychoterapię dziecka – która pomaga nauczyć się skutecznych metod działania, panowania nad negatywnymi skutkami,

–  treningi umiejętności społecznych, radzenia sobie z agresją i złością, integrację sensoryczną,

– farmakoterapię – zalecana jest w przypadku niepowodzenia wyżej wymienionych metod, gdy istnieje duże nasilenie objawów lub gdy ADHD znacznie utrudnia naukę dziecku.

Więcej nt. zespołu nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) u dzieci w audycji: